My gedagtewêreld

Dis nie algemeen bekend nie… maar daar was n prys op my kop… n “kontrak” uitgeneem op my lewe. Regte egte mafia moeilikheid.

Een bounty hunter het die uitdaging opgeneem. Sy was amper suksesvol! Dit was so hittete. Haar plan is gelukkig gefnuik.

Verlede naweek daal n moeder van n verkoue/griep op my neer. Dis n gehyg en gehoes, narigheid om te aanskou. Stem is kapoet, snuffel en snuif.

Saam met hierdie storie kom daar mos altyd die alewige kriewel in die keel wat mens gewoonlik in die kerk of publieke plekke beetkry met n ysterklou. Jy hoes tot dit voel jou ribbes kraak oop, jou oë traan en jou neus vloed, jou blaas ook as jy ouer as 39 is!

Om my ongemak en lyding te verleng is daar tans ook die grootste Halls suiglekker tekort in die geskiedenis van die mensdom. Mens voel later om sommer n klippie of iets te suig net om die kriewel af te weer.

Woensdag werk die liewe Jane by die kantoor. Toe sy gaan melk koop gee ek geld en vra vir n pakkie Halls, of enige ander suiglekkers wat ek kan byderhand hou vir die kriewel. Ek het nooit geweet Jane is n geheime agent nie. Aangeheg by my storie vind asseblief “Bewysstuk A”.

Uit alles waaruit sy kon kies is dit waarmee sy teruggekom het…. wie met nugter denke maak lekkers in ANYS geur?????

Maar soos die Ingelse sê van desperate times… suig moes ek maar suig. Die kriewel was te bang om terug te kom!

Die dag sal seker nie suksesvol afgesluit kan word as ek nie ten minste een keer ten volle myself was nie.

Ons is by die begin van die karate nationals in PE by die Boardwalk… ek gaan loop vinnig n draai voor ons begin. Regs deur die glasdeur, links by die badkamers en regs en n links tot waar ek wil wees. Doen my doene en was my hande en stap uit en vol selfvertroue maak ek die mooi wit deur aan my linkerkant oop…. en stap reg in n kas in met n baie groot rooi brandslang…. knip my oë stom verbaas en bars kliphard uit van die lag. Ek voel soos arme Alice in Wonderland!

Toe ek n kind was was daar nie diagnoses soos ADD en ADHD en sulke goed nie. Disleksie was selfs effe vreemd. Jy is gelabel as vestrooid, vreemd, “kop-in-die-wolke” en sommer deur die dinges. Ek het gereeld raas gekry oor n verlore boek, LO klere wat by die huis agtergebly het, ek het eerder my boek gelees as om huiswerk te doen.

Toe kry ek n pasmaat-kind vir wie ek notas binne in sy space case geplak het wat sê hy moet alles op sy lessenaar in sy tas pak voor hy huis toe kom en notas op en binne sy klerekas om hom te herinner aan goed wat moet skool toe gaan.

Nou lag ons vir mekaar se verstrooigeite… ek bêre die melk amper in die gangkas, hy sit die bottel heuning op sy spieelkas. Ten minste het hy nog nie in n kas geklim nie!

Huisskoonmaak is n avontuur. Ek gaan gooi n handdoek in die mandjie en sien op pad soontoe n koppie op die tafeltjie. Dan begin ek skottelgoed aandra, sien n spinnerak en gaan haal die stoffer. In die kas by die stoffer sien ek die stofsuier en sit die reg in die gang… geen een taak word op een slag voltooi nie. Wie wil nou fokus as elke dag net n reeks avonture kan wees?

Deel van die pret om “grootmens kinders” te hê is dat die grense van mens se grappies wyd uitskuif… nou die aand gesels ek en die jongste oor alles en nog wat en ons kom by “vaping” uit.

Ek ken nie die goed regtig nie en noem dat ek nooit geweet het dat mens n vape moet laai (charge) nie. Hy sê “dit is n nuwe era en alles werk met tegnologie”.

Ek sê tong in die kies dat ek nou nie vape nie en nie earpods dra nie so ek gaan maar vir my n “adult toy” koop dat ek ook iets het wat ek kan charge…

Dankie tog vir video calls… die kind se gesig is n prentjie, hy rol sy oë, gooi sy hande oor sy gesig en dop amper agteroor en met n sug laat hoor hy “nee o donner, ek wil nie sulke goed hoor nie. Nee magtag ma, gaan charge jou selfoon!!”

Ons is genooi om n funksie by te woon… ek is half versigtig vir “funksies”. Dit het die geneigdheid om stywe affêres te wees waar mens moet toemond smile en hakskoene dra. Hierdie funksie is in die vorm van n wynproe en veiling by Marlow.

Ek werk uit dat ek ten minste 5 van die mense gaan ken, die kaartjie sê mens kry n wynglas wat jy kan huis toe vat (dis nice van hulle!) En daar is nie n dress code nie (baie belangrik want ek het my semi formal koepon vir die kwartaal klaar gebruik by n begrafnis).

Ons gaan wyn proe… al wat ek van wyn weet is dat daar n wit soort, pienk soort en n rooi soort is, dat die rooi soort n moerse kopseer veroorsaak en dat wyn van Tops af kom.

Vanaand is toe die aand. Toe ons instap is daar kuierplekkies geskep met strooibale vir die mense wat nie by die tafels wil sit nie. Ons kry die beloofde glase… ek probeer van die Marlow manne omswaai om my glas n stel van 4/6 te maak maar is onsuksesvol! Ons kry nommers vir die veiling, net vir ingeval ons daarna voel om n kas of wat wyn te koop.

Daar is die lekkerste eetgoedjies… broodjies, geroosterde knoffel, patees, salami, frikadelletjies ens… die ma’s het behoorlik uitgehang.

Daar kom n wynmaker (n vrou nogal, ek is beindruk) wat vir ons vertel van die verskillende wyne, hoe dit gemaak word en ons kry proesels in ons glase. Daai rooi een het sommer op jou tong vir jou vertel dat n sluk of wat te veel jou kop sal draai soos n carouzel-perdjie op volspoed.

Dit is veiling tyd. Iemand stel n man voor saam met twee “spotters” aan sy linker en regterkant. Dis n getroude man, ek kon dit aan sy praat aflei. Hy trek daar los en praat die vinnige praat van n man wat nooit skuinsweg n woord inkry by die huis nie of op n drafstap op pad is badkamer toe en sy storie oor sy skouer wil klaar praat voor die badkamerdeur agter hom toeklap. Hy verkoop per bottel, per kas, enige manier moontlik!

Wat n prettige aand vol lag en lekker kuier! Marlow se gasvryheid is iets om te beleef.

Karate klas…. nee, ek weet ook nie hoekom ek dit doen nie! Maandagaand geoefen tot my tong uithang en toe op die sitkamerbank kom uitpass.

Die klas bestaan uit die 2 instrukteurs, 2 mans, n paar tieners, n paar tjokkers en ek.

Wanneer dit by oefen kom en daar partners gekies word kry ek flashbacks van standerd 5 LO klasse, ek het nie n maatjie nie! Siende dat die 1 instrukteur dan ook my eie persoonlike man is kry ek sy aandag van tyd tot tyd. Gisteraand is dit toe ook weer so.

Hy wys my (weer n keer) hoe my hande en voete moet wees, baie soos ek kleintyd my poppe se arms en bene rangskik het. Nou is dit keer-en-slaan, keer-en-slaan. Mens kan die oefenfiets en drafskoene bêre en net oefen om iemand te klap. Na 2 minute brand die bene en my asem is weg.

Met die moegword saam sak mens se arms bietjie. Soos my arms sak styg my moed en dit voel of ek tussen die blokke dalk n hou sal kan inkry mits ek sneeky genoeg is.

Die oomblik toe ek vorentoe hop met my vuisie reg kom daar van nêrens af n hou en beland teen my regteroor… mense, die man is vinnig! Ek skrik so groot ek wil sommer my kamer gaan skoonmaak en huiswerk doen. Hier binne my kop sing dit soos n swerm bye.

Hop-hop-keer weer en toe my arms sak sê die man vir my ek gaan my tande verloor… ek lag net en sê “jou verlies, jy gaan n haathbek moet thoen!”

Ek kan ook nou nie die hele klas lank die teacher’s pet wees nie en die man gaan gooi n ogie oor van die ander. Dit gee my kans om my asem terug te kry en ek sien uit die hoek van my oog iets wat meer soos n “kry jou pouse agter die kleedkamer” geveggie begin lyk as karate oefening en ek stap nader. My mawees skop in en ek stop die 2 kapokkies. Die een het die ander een teen die oog geslaan… toe het die een die ander een geskop… Ek sê toe “hy sal jou nie raak slaan as jy vinnig genoeg keer nie” en daar gaan n lig op en my oor sing van voor af! Practice what you preach, sus! Ek probeer maar weer volgende week.

Ek is nou al n hele ruk lank baie lus vir n bunny chow met n lekker souserige kerrie vulsel. Mens loop nie n regte egte bunny chow sommer op n straathoek raak nie. Regte kerrie is n talent wat nie in enigeen se voorskoot pante sit nie.

Die ander kwessie is dat ek sedert n slegte paar dae tydens kerstyd sover moontlik brood, rys, pasta en suiker vermy. n Bunny chow sonder brood is net sadness op n bord!Jaco roep my nounou en wys vir my n video van iemand wat n bunny chow maak. Hy was altyd oortuig daarvan gewees dat n bunny chow te veel brood bevat. Die video laat selfs sy mond water en hy vra of ek vir ons gaan bunny chows kry by n vroutjie in die dorp wat onlangs sulke goed begin verkoop het. Hy stel voor dat ons sommer een deel!!!

Nou hoor hier, kyk hier nê. Bunny chows is nie vir deel gemaak nie. Deel is vir milkshakes (nie chocolate milkshakes nie!) en graad 5 somme. As jy n bunny chow wil hê kry jou eie! Ek het sommer van sy skoot af geklim. Jinne, die man!

Daar is al 13 episodes van RHOPTA ook verby sonder dat ek een gekyk het. Die besprekings op facebook en lisametdierooihare se opsommings was vir my genoeg vermaak.

Sien ek toe hierdie week dat daar n seisoen in onse Qheberga aka PE se Baai ook gemaak gaan word. Daar is bewerings van ernstige catfights en blompotte wat gegooi word!

Hier gaan my verbeelding op hol en ek begin dink… wat daarvan as hulle hier op ons dorpie sou kom soek na The Real Makoti’s of Kaladokwe.

Imagine… Die D-R-A-M-A. Wie sal die powerpuff girls wees wat deelneem? Onthou die term “housewifes” word baie losweg hier gebruik. Dit verwys na byna enigiemand wat make up dra en in n huis bly.

In RHOPTA en die nuwe reeks in PE is dit prominente vroue in die samelewing wat hulle eie besighede het wat deelneem. Hulle gaan na boetieks en salonne toe en koop op Pappa se aandrang horlosies wat R360 000 kos. Hulle ry met sportmotors en jaag teen mekaar resies vir pret en maak geld bymekaar vir minderbevoorregdes. In een episode het hulle gaan ontspan in Zanzibar.

Ons sal 6 dames nodig hê met lang naels, hoë ambisies, vinnige karre en nog vinniger humeure. Twee moet baie bitsig wees, een met n borsmaat groter as haar IK, een sagte Suzy wat heeltyd probeer dat almal in vrede moet lewe. Een moet n inmengerige bitchy man hê.

Hulle moet kan tee en cocktails drink, op spykerhakkies loop en inkopies doen vir die eerste span. Ek weet nie lekker van die Zanzibar storie nie, dalk kan hulle sommer Gariepdam of Kwaggapark toe gaan.

Wie sal ons 6 wees? Ek kontak solank vir Rian van Heerden. Dalk kan ek n geldjie verdien…

Enige vrou/meisie sal weet waarvan ek praat…

Wanneer jy nou jou 12de of 13de jaar bereik, outydse standerd 5, dan begin die ding kop uitsteek.

Dis nou wanneer daar altyd by enige braai, funksie en kerkdiens n besige tannie of twee is wat jou so op en af kyk, op n stoel tik met haar hand en sê “kom sit hier langs tannie”. Dan kom die fluister vraag “is jy nou al n groot meisie? Jy weet mos waarvan tannie praat?”

Ja wel tannie daar was laas week n vet puisie in die middel van my voorkop, my skoolhemp se knope span deesdae gevaarlik en my ouma het gister vir my my eerste bra gekoop. Ek haat die ding al klaar, hy lê nog in n foschini pakkie onder my bed saam met my wiskunde handboek… dis waar ek haat versamel. Die hele gesprek is natuurlik net in my gedagtes… mens is nie cheeky met grootmense nie.

Ek wonder waar al daardie nuuskierige tannies nou is… tesame met al die ooms wat altyd n geldjie in my hand gestop het en gesê het ek moet hulle bel wanneer ek 18 word. Sorry vir die ooms, ek het los lekkers gekoop met hulle geld. Deesdae sal hulle tronk toe gaan vir sulke grappies!

Terug na die tannies toe – so gretig as wat hulle was met raad gee daar aan die begin, so stil is hulle nou. Niemand wat waarsku oor hoe dinge na 45 begin loop nie.

Niemand sê dat mens se sweetgate ooptrek soos n waterval na die reëns nie, dat mens se humeur kort kort vlam vat soos n grasveld in die droogte nie, dis n gerook en geknetter, mens se liggaamstemperatuur is so bestendig soos die termometer van n 19-voertsek Mazda 323 wat teen elke opdraend wil vasslaan en in die rooi gaan draai.

Nou hoe sê daai tannies nou?

Julle!!! Ek gaan vannag nie n oog kan toemaak nie. Nie n oog nie, sê ek julle! Soos almal weet is my groot swakhede reality tv, country musiek, koffie en chocolate-enigiets.

My gunsteling reality programme op die oomblik is MKR en Below Deck. MKR kyk ek 70% as gevolg van die aanbieders. David Higgs… oh-my-soul daardie silwer hare, oe mammie!! En dan J’Something lyk heeltyd net onnutsig.

RHOPTA is te pynlik om te kyk, ek vang net Lisa-met-die-rooi-hare se samevattings, hoofsaaklik omdat sy kômmin in pret verander. Ek is seker die wyn wat sy drink help.

Sondagaande is MKR aande. Hierdie seisoen is nou al lank genoeg aan die gang dat ek al n paar gunstelinge onder die deelnemers het.

Alles gaan redelik goed tot die een dude met effens te veel selfvertoue besluit om rond te kyk terwyl hy met daardie bitter skerp mes uie kerf… die volgende oomblik is dit net bloed en n stuk vinger-fillet op die mes. Die medics praat van steke en hospitaal en die horlosie tik-tik-tik voort. Sy arme spanmaat is op die punt om n kat te skiet. My senuwees!!!

Die mense proe die kos en stem toe deur n lemoen in n mandjie te gooi met die naam van hulle gunteling dis. Die aanbieders gee hulle opinie en die topspan word geprys tot hulle gloei. Daarna word aangekondig dat die 2 sussies uitgestem is die week…. trane en teleurstelling. Verligting op die gesigte van die ander 2 spanne wat amper nie die “cut” gemaak het nie.

Die 2 sê dapper dat alles lekker was en wat hulle alles geleer het van hulleself en begin regmaak om almal te groet.

En BAM!!! Martin en Eddie (twee van my gunstelinge, hulle is prettig) fluister vir mekaar en kyk mekaar ernstig aan. Hulle was een van die ander twee spanne wat onder aan die lys was. Hulle vra of hulle hulle kans om verder te gaan kan oordra en in die plek van die sussies kan huis toe gaan.

Say what?????? Die prysgeld is massive. Daar moet n rede wees… en ek wil weet! Ek is invested in die hele besigheid, dêmmit! Is daar n krisis by die huis? Kom hulle nie reg nie? Daar moet IETS wees?

Weet iemand? Ken iemand dalk vir Martin en Eddie? Ek worry, man.

Net om my te kalmeer het ek die mandjie strykwerk aangepak en Below Deck gekyk… as my strykyster so saggies oor n blou hemp gly lyk dit nogal soos n luxury yacht wat op die see vaar.

Ons vrouens het almal bietjie Eskom in ons… te danke aan Moeder natuur, Eva en appels. My gemoed is op vlak 5, dis warm en ek is super geirriteerd.

Ons gaan winkel toe en ek is lus vir iets, ek weet net nie of dit soet of sout, koud of warm moet wees nie. In kort, ek is lus vir ALLES wat ek sien. Die kalm deel van my brein sit in n hoekie en rol oë en sug vir die tantrum wat die res gooi.

Ek sê vir liefie ek is lus vir ietsie soet of sout. Hy sê “kies iets”. Ek sê ek voel so gillerig, kan ek maar nie net een van alles vat nie?

Na 26 jaar maak n vlak 5 gemoed hom nie bang nie en hy sê “nee, dan sal ek jou maar los dat jy bietjie gil!”

Ek het gesettle vir n salted caramel roomys. Net om my humorsin te toets kom net die stokkie en n stukkie roomys uit toe ek dit probeer oopmaak.