Hierdie winter is vir my besonder koud! Oggend temperature van sommer -4. Dis asof die winter aspris is.
My wyse man gaan koop vir ons n bottel soeterige wyn. Jerepico… Dit proe kerklik – soos nagmaalwyn en so nou en dan in die aande teug ons bietjie bietjie daaraan. Koud is dit koud en na week 2 sien ons die bottel se bodem.
Ek is n self erkende wyn amateur. Ek is nogal geheg aan n lekker glas gin en as ek moet wyn drink moet dit n soeterige smaak hê.
Droë wyn proe soos stof en laat my kiewe skeef trek. Volgens die mense wat die bottel etikette maak smaak alles na bessies, sjokolade en vanilla.
Ek gaan dorp toe en besluit om die leë bottel te vervang. Ek stap die winkel in en na twee treë begin ek frons. Die rakke is geskuif en ek kry nie wat ek soek nie.
Die hulpvaardige verkoopsdame wys my in die rigting van n boks met 2 bottels… en mens kry n gratis (baie mooi) wynglas. Wie is ek nou op my neus op te trek vir n gratis glas.
Ek vat die boks en nog n bottel wat sy aanbeveel. Heel in my noppies gaan ek huis toe met my 3 bottels en n gratis glas.
By die huis aangekom bekyk ons die bottels… Shiraz, Pinotage en nog n bottel sonder n titel. Geen een daarvan soet wyn nie! Met my laaste bietjie hoop maak ek elke bottel oop en ruik daaraan… een ruik soos stof, een ruik soos n kopseer wat plek soek om uit te broei en een ruik sommer na sadness!
My liewe man weet meer van wyn as ek en vertel vir my dat een van die soorte wyn gemaak word van druiwe wat “swaar” gekry het… droogte en ongunstige toestande.
Goeie mens wat ek is besluit ek om die bottel eerste te red. Hoe gouer die bottel leeg is hoe gouer kan die voggies ophou suffer soos ant Stienie van Agter elke man. Die enigste probleem is dat die swaarkry oordraagbaar is. Sodra mens te veel daarvan inhet voel jou ooglede en ledemate baie swaar.