My ma en ouma het my vertel dat ek so voor op die wa was by geboorte dat geen klere gepas het nie en my arme peetma verwoed moes begin hekel om my kaal bas te klee. Ek was glo piepklein.
Dit was toe nie die laaste keer wat ek gesukkel het om klere te kry wat nommerpas sit nie. So paar weke gelede gaan soek ek by n plaaslike winkel na denims. Die wat ek het is gelap en gestop tot aan die einde van hulle lewe… is nou tyd vir nuwes.
Ek stap die winkel twee maal deur, niks maar niks. Ek gaan vra toe waar is die rakke met my grootte klere? So 4 jaar gelede het my ouderdom en broekgrootte mekaar uitgelevel.
Nee jammer, die klere is alles verpak en teruggestuur, op versoek van hoofkantoor… Ek moet nou na die naaste tannie “Donna” winkel toe vir enigiets wat ek wil koop. Ek het my eendag mos n skuinste uit vervies toe ek skoene soek en ek tot daarvoor na n Donna Claire toe gestuur is. As ek n flippen hangertjie soek moet ek seker ook soontoe.
Vanoggend is ek terug in die winkel vir iets en toe vertel een van die personeel vir my dat die winkelgroep hulle reekse aanpas en dat die Donna winkels nou ook toemaak.
Nou kyk ne, oral om my sien ek vrouens van my grootte. Ek verstaan nie die redenasie nie. Ons keuse van plekke om te koop is reeds so beperk. Ken die mense nie hulle mark nie? Alles is klein en skinny en extra small.
Indien enigiemand my binnekort sien streak in die straat… ek het nie kop verloor nie, laaste broek het dan sy gat gesien.