Vanmiddag laat is daar n commotion buite die kantoor, iemand skel en n vrou snik soos sy huil. Ek is besig en steur my min.
Later kom roep my kollega my. Die snik-tannie sit binne in die kantoor. Buite staan n verslonsde man met 2 halwe bakstene in sy hande en mompel-skel-mompel. Ek kyk vir hom, sit die kantoor issue peper spray voor my neer … En hy kyk vir my en ons bekyk mekaar. Ek het n gesonde gewigsvoordeel bo hom en voel na die wilde week effe moerig. Al wat in sy guns tel is die wilde trek op sy gesig.
Linky soek die polisie se tydelike nommer op die crime group en bel vir die manne-in-blou. Nou wag ons maar. Die dinge vat mos tyd.
Die tannie vertel dat die man haar al n ruk lank teister, hoekom weet sy nie. Hy het net die naweek haar huis se ruite uitgegooi en haar kar se bande met n broodmes probeer stukkend sny. Sy weet nie hoekom hy haar uitsoek vir sy tirades nie. Die polisie het net skouers opgetrek en gesê sy moet n kwotasie vir die ruite kry.
Die vangwa kom stop, die wag was langer as two minute noodles maak maar vinniger as rys kook… Ek is beindruk. Hulle gee die man een kyk en verklaar toe dat hulle niks kan doen nie want hy is n 064 (zero six four)… Ek en Linky kyk mekaar want nie een van ons ken daai bende nommer nie. Ek vra mooi hulle moet die man wegvat want as hy die kantoor se groot ruite breek gaan ek my dalk vererg.
Ons leer toe dat zero-six-four polisie taal is vir iemand wat geestelik onstabiel is en daarom mag hulle niks doen nie. Ek het toe vir die konstabel verduidelik dat die volgende nommer in die lykshuis register zero-seven-four van die jaar 2020 is… Goeie begrip het n halwe woord nodig. Hy is van die perseel verwyder, moontlik na sy eie huis toe.
Ek kook nou kerrie, kook kalmeer my wanneer ek so effens zero-six-four’erig voel!