Donderdagaand het ek vertel hoe lekker die Zumba Strong klas was en al daai jazz. Gisteroggend word ek wakker en voel verbasend goed. Skouers voel effe stram en bo bene bietjie seer en hier aan die binnekante van die bobene voel dit effens gekneus, asof mens met bietjie te veel oorgawe perd gery het. Verder is ek fine. Liefie is totally fine, hy smile so bietjie uit die hoogte omdat ek effens stram is… Hy is duidelik fikser as ek. Hy staan mos soggens op en doen bietjie oefeninge.
Fast forward na gisteraand toe, die dag was bietjie rof en ek kon voel die bene is strammerig. Mense, toe dit begin donker en koel word. Skielik is trappe klim n issue en die skouers voel asof daar n kontinent op rus. Ek sit en teug warm tee onder n duvet, draai in die fetus posisie op die bank en vat n nap.
Vanoggend is alles stokstyf. Skouers, rug, boude, bene. Om te kan gaan koffie maak moet mens glo n broek dra… Ek kies opsie 1…. Gooi die broek op die grond voor die bed, gaan sit op die bed met my voete in die broekspype, wikkel met my tone die broek tot op die enkels… Wiggle, wiggle, wiggle die broek met moeite tot net bokant die kniee, gryp die broek vas, staan so vinnig moontlik op en pluk die broek na bo. In die proses gee jy jouself partykeer per ongeluk n wedgie, maar dit werk! Dan sluip jy soos n kruppel kat met n geknakte stert in die gang af en gaan sit die ketel aan.
Liefie gaan vir opsie 2. Jy staan langs die bed met jou sweetpakbroek in al twee hande vasgeklem… Dan gaan jy “hup… 1…2…3…” jy swaai die broek vorentoe en agtertoe en op “3” gooi jy jou been in die gewapperde broekspyp. Jy druk dan met jou een palm op die bed, haal diep asem, kry jou balans onder beheer en herhaal met die ander been. En jy erken aan jou vrou dat jou bene ook vanoggend bietjie seer voel.
Daai Strong klas klits jou so dat jy 2 dae later eers pyn.