Elke kind het grootmense na wie hulle opkyk wanneer hulle klein is, mense wat hulle fassineer en hulle vorm. In my lewe was daar n paar sulke mense, en veral vrouens. Vandag, n jaar gelede, is een van die laaste van my kinder ikone oorlede. Tannie Ann Jansen van Nieuwenhuizen.
Ons het mekaar baie lank laas gesien. n Paar provinsies tussen ons. Maar die kinder herinneringe is so baie, en elkeen sit n glimlag op my gesig. Sy het die waarheid reguit gepraat sonder om linte om te bind. Skerp humorsin en tong en n nog skerper verstand.
Ek onthou haar in Kirkwood, langs ouma Ellie se kombuistafel, drink haar koffie of tee (kan nie meer die voorkeur onthou nie) uit n deurskynende glas bierbeker. Een van daai met n bikini meisie op.
Ouma Ellie was op n tyd in die hospitaal en almal trek saam in Harrodstraat. Ek beland in n karavaan saam met tannie Ann en nog n tannie. Die vrolikste siekewaak ooit. Ek het my so aan die twee verluister dat ek een aand die aandete pot misgeloop het.
Een aand in Glenconnor se huis maak hulle patats in die oond gaar, tannie Ann is op haar stukke en ek lag dat ek sukkel om asem te haal. Ek was op daardie stadium so 12 jaar oud en het omtrent sit en tande tel. Kort kort kyk sy my net en sê “van lekker lag kom lekker huil!”. Die volgende dag is dit toe ook so, ek word wakker met n hengse hoofpyn en maagpyn. Vir baie lank het ek gedink die tannie is heldersiende… Ek het glad nie die skuld op die patats gepak nie.
So kan ek seker n kis vol stories uitpak. Dit was n voorreg om tannie Ann te kon ken. 💖