Gisteroggend net toe ek wakker word en dink aan my seer lyf en die stel oefeninge wat voorlê… Poef, sit die beurtkrag mannetjie die krag af! Nou nie dat mens juig oor die soort ding nie maar ek was stilletjies dankbaar. Is mos nog effens skemer hier teen 05:15 in die oggend en die waaier staan ook doodstil.
Vanoggend is n perd van n ander kleur. Mannetjie los die liggies en die waaier aan en ons lig maar die lyfies en maak reg vir die oggend se oefeninge.
Net daar moet ons toe die knieg buig voor “leg day”. Dit lyk misleidend maklik. Sitlê met een been gebuig. Die reguit been op-en-af eers en dan heen-en-weer, toontjies spoggerig gepunt na bo.
Dan kom die ding… Jy maak eers driehoekies in die lug en dan vierkante. My bene voel later soos loodpype en my driehoekies raak vraagtekens en my vierkantjies raak groot sirkels. Die sweet loop. Dan bietjie op jou sy asof jy gaan lepellê en gooi die beentjie op en af, op en af. Ter afsluiting gou gou n plank-minuut/week van my lewe.
Lekker man… Nou vir die ander been. Dis waar dinge begin moeilik raak. My lefthanded funkinezzz laat nie my brein toe om so alles te doen nie. Liefie hier neffens my teken die mooiste driehoekies en sirkeltjies terwyl dit lyk asof ek n swerm bye met my een been probeer afweer.
Indien ek dalk vandag iewers oor jou pad kom en voor jou skuifel hanteer my asseblief soos n kar met n groot rooi L op die agterruit, met geduld, begrip en deernis.