Author: Durbyann@1976

Hierdie, my liewe vriende, is n uitroep om hulp!

Ons mag mos nou al vir 2 maande nie regte sigarette, drank of haarkappers gebruik nie. Nou het ons verander in nors nugter voëlverskrikkers.

Ek wik en weeg nou n week lank met die kuif wat my pla. Ek kan nie self knip nie want ek is onhandig linkshandig.

Vanoggend is ek weer vies vir die nes op my kop en my man, wat regshandig en regdenkend is, sê “bring die skêr en die kam!”.

Met n tuiskapsel het jy basies 2 opsies…. Of, snip-snip-snip bietjies op n slag tot jy n gewenste resultaat het, of die meer gewaagde skat-en-knip opsie. Ons gaan vir opsie 2.

Ek was so in graad 4 rond toe my ma een keer besluit om my kuif te sny. Die hare het my neus bly kielie, die stoel se een poot was effens korter as die res en ek het n algemene kriewel gehad. Die uiteinde was n kuif wat lyk soos die van daai girltjie van “Die Antwoord”.

Ek is vanoggend bevrees vir n herhaling van daardie style, maar ek is desperaat en knyp toe maar net die kuif tussen 2 vingers vas en beduie vir liefie om te knip.

Hy KNIP en toe ek my vingers wegvat wip my kuif op en ek gee n verwarde gilletjie. Die mense wat so huil oor melk wat gemors het weet niks!

Gelukkig, na n was en druppel conditioner lyk dit toe heel goed.

Indien dit na die ander kant uitgewerk het sou ek maar net skouers opgetrek en n hoed gaan koop het!

Daar is n muis in die huis….

In my kombuis en heel tuis.

Ek stap in en word sommer grys!

Hoe durf hy sy gesig hier wys?

Hy het verskyn en weer verdwyn.

Ssshh, ek kruip weg in die tuin.

Ek gaan hom nooi vir kaas en wyn.

Hom onthaal met n laaste maal

En dan… die muisval uithaal!

49 Dae gelede het die lockdown begin. Vreemd en nuut, nie iets wat ons al ooit beleef het nie.

Aanvanklik afgekondig vir 21 dae en in my kinderlike positiwiteit het ek gedink en geglo dat alles op dag 22 terug gaan keer na normaal toe.

Nou, op die vooraand van die 50ste dag weet ons nie meer wat normaal is nie.

Die brood is gebak, die koekies ook, die bier gemaak en die teesakkie-twak gedroog. Maskers is gemaak uit alles van babadoeke tot g-strings.

Eers was die gevalle aangemeld in Natal, toe in Gauteng… Weskaap… So het die ding ons bekruip tot die Oos Kaap ook begin gevalle aanteken. Die lag en grappies het plek gemaak vir bekommernis, frustrasie en plek plek woede.

Almal hou almal dop. Wie dra nie n masker nie? Wie verkoop onwettig iets wat nog nie toelaatbaar is nie. Sigarette en drank is meer as goud werd. Petrol is goedkoper as in n lang tyd, maar mens mag nêrens heen ry nie! Rook en drink is meer onwettig as smokkel en dagga kweek.

Gisteraand praat die president met die landsburgers… N uur lank, sê bitter min. Belowe ons vlak 3, binnekort. Die getalle styg elke dag met so 600 +. Wat beteken vlak 3? Dit gaan dalk baie dieselfde wees as vlak 4. Meer onsekerheid. Sal ons mag oefen? En nie net in die vroeë oggend nie. Kan ons haarkapper toe gaan? Kerk toe gaan? Gaan die kinders hierdie jaar nog terug skool toe?

Gisteraand sê die president “hugging and kissing is something of the past.” Kyk, as hy sê ons mag nie meer kafoefel nie sit ek die tv af! Mense mag klaar nie rook, drink of kuier nie.

Ons mis eenvoudige goed, ons sitplekkie in die kerk, om kollekte in dis bordjie te gooi, om impulsief by vriende te stop vir koffie op pad terug van die dorp af, net omdat ons kan. Die onbeplande spontane braai op n Vrydagaand.

Vanmiddag loop ek ons zumba instrukteur in Spar raak en ek voel sommer na huil! Ek mis die klasse, die gesels en lag, dit gaan oor meer as net die oefening.

So paar jaar gelede was daar n dokumentêr wat ek gekyk het genaamd Life after people. Allerhande experts het bepaal hoe die aarde sal lyk 1 maand, 1 jaar ens na mense ophou bestaan het. Hoe die aarde “herstel ” sonder besoedeling. Hulle kan nou maar n nuwe een maak… Life after lockdown.

Een ding wat my nou grief is die “fake news”. En die conspiracies! Oh my word! Die ergste is dat die boodskappe aangestuur, recycle en weer versprei word.

Ek is gewoonlik positief van geaardheid en soek nie die doom en gloom nie, daar is genoeg suurgatte in die lewe. Ek moet erken dat die situasie nou al selfs in my gemoed n skadu gooi. Kom ons hoop dat vlak 3 spoedig sal kom en gaan.

Telemarketers, eintlik enigiemand wat iets moet bemark, het my ewige innige simpatie. Ek hou van koop en verkoop, ek hou net nie noodwendig van bemark nie. Ek wil goed verkoop, sonder om die koper te moet oortuig dat hy dit wat ek verkoop nodig het. Ek het Avroy Shlain probeer… dit het nie gewerk nie, ek het jaaaare gelede Smile speelgoed verkoop, dit was nie iets om oor te smile nie!

Ek sit hier in die kantoor, besig om te werk en pla niemand, toe die telefoon lui. Lang groet en navraag na my welstand, asof ons langverlore laerskoolvriende is. Meneer verkoop hand sanitizer. Duidelik is printer ink en toner op die oomblik uit die mode uit… Gebruik ons sanitizer? Ja, ons doen en ja, ons het ‘n plaaslike verskaffer. Meneer wil weet of my verskaffer se produk aan die vereistes voldoen. Ek is seker hy doen, ek het nie gevra nie. Hoeveel betaal ons tans by ons plaaslike verskaffer. Ek gee ‘n prys. Meneer maak keel skoon en verseker my hulle is R50 per 5 liter goedkoper as die plaaslike ou, hulle produk bevat BAIE alkohol (alkohol in enige vorm is op die oomblik ‘n hot seller) … EN hulle lewer af. Indien ek nou 25 liter koop, is ek uitgesort vir ‘n hele ruk. Ek verduidelik dat ons nie 25 liter nodig het nie. Ek NEE… NEE… NEE so baie dat dit vir my voel asof ek besig is om my kinders van voor af groot te maak. Die arme man wil weet hoekom ek so gefrustreerd klink, hy het dan niks gedoen nie. Ek verduidelik toe sommer bietjie vir hom hoe moeilik dit op die oomblik is om my werk te doen, tussen al die nuwe wette en reëls deur. Hy verstaan en het simpatie, en sy hand sanitizer sal my werk vergemaklik.

Na 20 minute sny die foon uit…. Genade, dankie tog! 10 Minute se vrede. My siel hou op vibreer. Ek gaan aan met my onderbreekte werk. Toe nou nie, die foon lui! Aangesien dit nie my selfoon met call ID is nie moet ek antwoord. Dis weer Meneer Saniteer. Hier gaan ek vandag nog my sanity verloor! Hy is nou al tevrede daarmee dat ek net ‘n 5 liter koop in plaas van die oorspronklike 25 liter. Oh goodness, gee tog net dat ek kan aangaan met my lewe. Pfft!! Daar is nou net een probleempie. Sien, die goed word verpak in 2 x 5 liter pakke per boks. So, ek sal ongelukkig nou 2 moet koop, maar dit is geen probleem nie, want sien, dit gaan my nou dubbel so lank hou. Per mutual agreement, na ‘n lang relaas en ‘n gesug en oogrol van my kant af, het ons besluit om die gesprek liewer te beeindig. Hy gaan wel vir my ‘n email stuur, net vir ingeval ek later van plan verander.

Iets wat ek sukkel om te verstaan is dat besighede adverteer as “spesialiste in die verskaf van goedgekeurde produkte, maskers en face shields” en “spesialiste in die steriliseer van u perseel”. Covid 19 het 3 maande gelede die land getref… hoe het hulle so vinnig “spesialiste” op hulle gebied geword?

Ek verlang sommer na die ink-en-toner ou. Ten minste gooi hy tou op sodra hy hoor ons fotostaatmasjien behoort aan Xerox.

My kollega het n hart van goud maar sy het ook n onhebbelike stout streep aan haar.

Nou die dag vertel sy vir my dat n oom wat sy ken sy lot by haar bekla het. Die oom is al n rukkie lank n wewenaar en op n stadium dat hy nou weer vroulike aandag begin geniet.

Hy is n besigheidseienaar, hy het n tavern. Wanneer n man vryerig raak raak hy meestal ook vrygewig. Die oom is dus redelik gewild onder dames n paar jaar sy junior.

Die oom vertel toe vir haar dat wanneer hy nou by die gedeelte van die romanse kom waar hy sy “protection” moet nader trek hy so effens konsentrasie verloor en dan verloor dinge stoom. Dit vat aan sy ego en sy reputasie. Hy is so effe moedeloos. Dis ook nou nie die tipe probleem waarmee n man te koop loop nie maar hy het raad nodig.

Sy gee toe vir hom raad, tong in die kies. Hy moet apteek toe gaan en vir die dames daar sê dat hy nou deesdae van tyd tot tyd per ongeluk sy pantoffels nat piepie en dat hy gehoor het daar is blou pilletjies wat help vir die soort probleem. Hy wil net weer ordentlik in die toiletpot kan mik. Hulle werk elke dag met die dinge, hulle sal hom mooi help, hy hoef nie skaam te wees nie.

Paar dae later loop sy hom weer raak… En die oom raas sommer op n afstand al. “Jy het my in die skande.”. Die oom het haar storie net so oorgedra aan die dame by die apteek. Die meisie het kop geskud, gesmile en gesê “met een van daai pille in oom se lyf gaan oom nie vir die pot kan mik nie, loshande bo oor die toiletpot piepie!” en toe het sy haar arm gebult om te demonstreer hoeveel krag daar agter sy “mik” sal wees.

Ek wil oom Cyril nederig vra, om ter wille van my heupe, die lockdown tot n einde te laat kom. Hierdie laaste 21 dae het my n groter verskeidenheid cravings gegee as my laaste swangerskap.

Die week is dit koud, bewolk en winterig. Sop, tuisgebakte brood, warm kos… Vanmiddag is dit melkkos. Nie fancy snysels, wat moeite is om te maak nie. Wanneer mens op lockdown is is die gaping tussen middagete en aandete 78 uur lank. Iewers in daardie tyd moet jy n ietsie nuttig, net om jou gees lig te hou.

So, toe die son se skynsel teen die kombuismuur die illusie van vieruur, teetyd, skep het ek gaan krap. Halwe liter melk in die mikrogilf warm gemaak… Meel en botter saamgevryf, liggies tot n mooi ryk krummel. Die botter en meelmengsel saam met die warm melk terug in die mikrogolf, kook en roer, kook en roer. Dan die kaneel en suiker meng.

Die effense soutigheid van die melkkos saam met die soet krakerige kaneelsuiker is die perfekte kombinasie. Bakkie melkkos in die kombuis, terwyl die son by die venster inskyn. Ek het selfs vir liefie ‘n bakkie gegee. Hy het dit nooit geeët nie, tot hy eendag ‘n lepeltjie geproe het en besluit het dit is nogal skaflik. Nou het my porsie halfveer.

Die geur vat my reguit terug na ouma Ellie se kombuis in Noupoort. Winterdae was daar n koolstoof met n groot blink kastrol met kookkos, kerrie afval of melkkos wat kook en n Pietfluit ketel met kookwater. Regte ouma-kos in n regte ouma-kombuis. Oupa Ben se kos trommeltjie het altyd daar gestaan. Sy toolboxie ook, die toolboxie het hy gebruik wanneer hy die tannie oorkant die pad se stukkende goed gaan regmaak het. Trommeltjie in die hand, fluit fluit oor die pad. Dit het vir my gevoel of daar altyd ten minste n dosyn mense in ouma se huis was. Grootmense, kinders, bure…. En kos, baie kos.

Ouma was konstant besig met bak of kook, en blokkiesraaisels invul by die kombuistafel… Koffiekoekies en vlakoekies is aangemaak, skottels vol, dan sulke lang stringe uitgemaal op ‘n meuletjie wat aan die tafel vasgeskroef was, gesny, gebak en opmekaar geplak met ‘n vulsel in die middel. Hertzoggies by die koekblikke vol gebak, appelkooskonfyt en klapper bo op.

Ek moes een Vrydagmiddag, ‘n paar jaar terug, Noupoort toe gaan. Ek het spesiaal ouma Ellie en Oupa Ben se huis gaan soek. Die stoep wat om die huis geloop het en wat aan een kant ‘n prieel gehad het, was afgebreek. Die huis verwaarloos en vensters hier en daar flenters. Van die tuin was daar geen sprake nie.

Nou is die oumas en oupas al salig en kan ‘n bord melkkos mens flink terugvat na jou kinderdae. As mens die tipe nostalgie so maklik beleef… beteken dit jy word oud?

Kyk, om ‘n samaritaan te wees is nie maklik in vandag se dae nie… Sien ‘n man oorkant die pad sit-lê. Ek en my kollega huppel oor die pad om te gaan help. Die sweet tap die arme man af. Ek bel die ambulans, bring water en ‘n emmer-vir-ingeval want die man het hart krampe. Na so 5 minute korrel hy my skeef oog en verklaar “Ai, meddie, dan het ek nou nog gedrink ook…” Flip, ek dog hy kry ‘n hartaanval!!! Meantime is dit net die “Mint Punch” wat vir hom punch op die krop van sy maag!!! Later bieg hy verder “kyk, hy’s nou gewoond dagga vat, maar drank is sy tier!” Het maar die ambulans gekanselleer en my simpatie terug gepak in die boksie!