Hopeloos…

In ons huis is sleutels soek n olimpiese sport….

Een Maandag oggend is die seuns al elkeen in n rigting toe ons begin bakkie sleutels soek. Ons is amper laat en met n huff en n puff soek ons op elke moontlike plek. Die bakkie is vrydagaand onder die afdak getrek so die sleutels kan nou al enige plek wees….

Om n lang storie kort te maak… Met die gesoek saam probeer ek dink waar ek die sleutels laas gesien het. En ek onthou dat ek dit gehad het omdat die hek se motor probleme gegee het. Net daarna het ek saam met Sas gery so die moontlikheid bestaan dat ek die sleutels in sy kar vergeet het. Dit is toe ook so. Die keer was dit nie die kinders se skuld nie.

Met die wegry by die huis sê ek vir Jaco “toe, raas nou soos wat jy met die kinders sou raas!”. Hy het my sooo gekyk en laat hoor “nee wat, ek het lankal besluit om jou net te aanvaar. Ek raas met die kinders want ek het nog hoop vir hulle!”